De relatie met anderen en met de natuur

De interactie met de Ander is een belangrijk fundament van het menselijk leven. Of het nu gaat om onze relatie met de mens of met de natuur, het is door deze band dat onze menselijke natuur volledig kan worden belichaamd en tot bloei kan komen.

"The Nature Deficit Disorder" is beschreven door Canadese onderzoekers die aldus hebben onderstreept hoe het regelmatige contact met de natuur een essentieel element is voor de opbouw van elk kind op psychologisch en fysiek niveau.

Het algemene idee van de studies in verband met de beschrijving van dit syndroom is dat de natuur een essentieel onderdeel is van ieders evenwicht. De afwezigheid ervan is een bron van instabiliteit en wanorde ... zorgen voor regelmatig contact met de natuur is een vector van stabiliteit.

Het levensuniversum dat wij voor onszelf hebben opgebouwd, heeft ons van dit regelmatige contact beroofd en de negatieve gevolgen van de tekortkomingen ervan aan het licht gebracht. De schors aanraken, de aarde omspitten, het mos strelen, in de modder zakken, in het gras rollen zijn positieve ervaringen in de opbouw van het kind, waarvan het verstoken is gebleven (...)

Herstel van dit contact met de natuur is gewoon een terugkeer naar normaal. " ( Richard Louv, Last Child in the Woods)

"Om kinderen de wereld te laten begrijpen en hun intelligentie te laten ontwikkelen, moet je ze in bomen laten klimmen en in het bos laten rennen." (Louis Espinassou, Laat ze in bomen klimmen.)

Het invoeren van bosschooldagen betekent dat kinderen, ongeacht het weer, twee dagen per week de diepe verbondenheid met de natuur, met anderen en met zichzelf verkennen. De natuur, inclusief fauna, flora, rotsen, sterren, ... is een onuitputtelijke bron van leren, net als het eenvoudige samenleven in de buitenlucht. De natuur is voortdurend in beweging, rijk en divers. Zij biedt het kind de mogelijkheid zich voortdurend aan te passen, en stelt hem in staat er met zijn hele wezen (zintuiglijk, emotioneel, cognitief, lichamelijk en spiritueel) mee in verbinding te staan.

"Nu kan de wereld worden ontdekt via internet, en kinderen zijn gefascineerd door elektronische spelletjes. De meesten spelen niet meer buiten. We beginnen de verwoestingen van deze maatschappelijke trend te meten: de empirische waarneming van de omgeving vervaagt, fantasieën en angsten ten aanzien van de Ander prevaleren boven kennis, steeds meer kinderen hebben overgewicht en moeite om hun bewegingen te coördineren, enz. Toch is het in contact komen met de natuur, de stad en hun bewoners in de tastbare werkelijkheid van vitaal belang voor de ontwikkeling van het kind. (...) Weten door concrete ervaring, zijn waarnemingen verfijnen, zijn nieuwsgierigheid cultiveren, zijn gevoeligheid en gehechtheid aan zijn leefomgeving ontwikkelen, de kwaliteit van de omgeving evalueren en bijdragen tot de verbetering ervan, leren kinderen beter in het veld dan op een interactief bord. ", (Christine Partoune, 2019).

Wij bevorderen het tonen van kennis en respect voor de biodiversiteit aan kinderen en ontwikkelen een verantwoordelijk bewustzijn van het milieu. Kinderen die tijd doorbrengen met de natuur bouwen een relatie op met de levende dingen om hen heen. Elke dag horen we kinderen praten over een dier dat ze gezien hebben en we merken dat ze van bomen houden. Ze leren spontaan veel door te observeren en te delen. De meeste kinderen weten al hoe ze zich in de natuur moeten gedragen (afvalbeheer, observeren zonder schade aan te richten, ...) en zeggen de natuur te willen beschermen tegen vervuiling en vernieling.