Maatschappelijke en theoretische achtergrond

In het klassieke schoolsysteem is de traditionele manier om kinderen het grootste deel van de tijd binnen de muren van de school en binnen de muren van het klaslokaal te houden. In een klasgroep, bestaande uit kinderen van hun eigen leeftijd, gaan zij om met een enkele volwassene of enkele als dagelijkse leraren. Deze scheiding, hoewel praktisch vanuit organisatorisch oogpunt (in overeenstemming met de industrie«le mentaliteit in de westerse samenleving), wordt tegenwoordig zeer beperkend gevonden voor de ontwikkeling van kinderen, door de neurowetenschappen, de nieuwe pedagogie, en door de ervaring van alternatieve scholen en verenigingen over de hele wereld.

In onze huidige samenleving worden vele aspecten van haar functioneren in twijfel getrokken, omdat zij hun grenzen hebben aangetoond. Het klassieke onderwijs wordt al lang bekritiseerd. De noodzaak om het onderwijssysteem te veranderen, voor het welzijn van de kinderen en voor kwaliteitsvol leren, heeft geleid tot steeds meer initiatieven om "alternatieve scholen" en "buitenscholen" op te richten. Geïnspireerd door grote denkers (Montessori, Rudolph Steiner, Daniel Greenberg, ...), verspreidt deze beweging zich vandaag de dag en zaait rond haar modellen waarmee de ontwikkeling van kinderen, en daarmee die van onze samenleving, beter kan worden ondersteund.

De school l'Arbre des Possibles volgt het spoor van gelijkaardige initiatieven die voordien ontstonden (La Ferme des Enfants en l'École Écolline in Frankrijk, de Wolf-scholen, de Sudbury Valley school,...), puttend uit beroemde theoretici van de pedagogie en de cognitieve wetenschap, alsook uit onze eigen ervaringen met jongeren. Deze school is uniek, geleidelijk gecreëerd door het team, de kinderen en de ouders. Het is gegrond in zijn omgeving, gebaseerd op het respect voor de behoeften van elk, en een horizontale relatie tussen volwassene en kind waarbij het kind de hoofdrolspeler is van zijn leerproces.